Ο βιότοπος του ακρωτηρίου της Επανομής, το γνωστό και αγαπημένο «Φανάρι» μας, είναι από οικολογική άποψη ο πολυτιμότερος θύλακας που διαθέτει η περιοχή μας. Η προστασία του είναι πάντα επίκαιρη και επιτακτική. Ιδιαίτερα όταν διάφορες "αναπτυξιακές" απόψεις βγαίνουν παγανιά. Σ’ αυτό το άρθρο, με αρκετές "δανεικές αναφορές" απ’ το περιοδικό Οικοτοπία και τον Παν. Λατσούδη, θα προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε καλύτερα τον βιότοπό μας. Παρά την έλευση δεκαετίας και πλέον, από την πρώτη δημοσίευση, ευτυχώς δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα. Καλή ανάγνωση και τα μάτια σας ανοιχτά γιατί οι καιροί είναι πονηροί…
πατήστε για φωτογραφικό υλικό .....
Καλωσορίζοντας τους επιβάτες του πλοίου που επιστρέφει απ’ τα νησιά, το ακρωτήρι της Επανομής στέκει τόσο σιωπηλό που κάποιοι θα αναρωτηθούν αν αυτή η έρημη γη είναι πράγματι ένας ξεχωριστός βιότοπος όπως λέγεται. Όμως η ησυχία, που δεν θα διαρκέσει για πολύ, δεν είναι τίποτα άλλο παρά κάτι σαν τη νηνεμία πριν την καταιγίδα. Γιατί σε λίγο η ατμόσφαιρα θα ηλεκτριστεί ξαφνικά από κρωξίματα και φτεροκοπήματα παπιών που θα καταφτάνουν από τον ομιχλώδη ορίζοντα. Όταν έρχονται στην αρχή είναι πολύ ανήσυχα γιατί στο μακρινό τους ταξίδι απ’ τον Βορρά, μαθαίνουν ότι η απροσεξία μπορεί να στοιχίσει ακριβά. Δεν μπορούν εξάλλου να διαβάσουν τις σχετικές πινακίδες που πληροφορούν ότι η περιοχή είναι καταφύγιο θηραμάτων από το 1984, αλλά σιγά – σιγά θα καταλάβουν πως εδώ μπορούν να αισθάνονται ασφαλή. Γιαυτό θα προτιμήσουν να στριμωχτούν λίγο παραπάνω παρά να κινδυνεύσουν πηγαίνοντας αλλού......
